مترجم سایت

به راستی حضرت زینب سلام الله علیها و حضرت سجاد علیه السلام با اقدامات خودشان، همه مسلمان ها را بدهکار کرده اند. در یک جامعه از یک خواهر شهید، از یک مادر شهید که در سن کهولت است, در زمانی که اسیر است و دست او را بسته اند چقدر انتظار است یتیم داری کند؟ قافله سالاری کند در حالی که آن همه داغ دیده است؟

واقعاً در چنین موقعیتی هیچ توقعی نیست و خداوند متعال این مثل اعلی را برای ما راویان گذاشته است. در شام همیشه از اهل بیت بد گفته اند؛ اما در همان زمانی که لعن می کردند, حضرت زینب کاری کرد که وقتی برگشت به کربلا، گفت برادر پاشو ببین چه کردم! در شامی که لعن بابایمان علی را می گفتند؛ من اولین مجلس روضه تو را گرفتم. وقتی که یزید به انفعال افتاد و گفت هر چه از ما می خواهید، بخواهید، امام سجاد آمدند پیش حضرت زینب و گفتند عمه جان چه بگوییم؟

گفتند: بگویید آن لباس هایی که از ما غارت کرده اند بیاورید و دوم این که ما هنوز برای امام حسین علیه السلام عزاداری نکرده ایم. ما داغ به دلمان بوده و کتک خورده ایم. اجازه بدهید یک مجلس عزاداری برگزار کنیم. مردم شامی آمدند و ذکر مصیبت را شنیدند و لعن کردند مردان خودشان و یزید را و برگشتند. یعنی شام را منقلب کردند. پیروزی اصلاً یک قسمتش به جنگ و یک قسمتش به روایتگری است و ایشان از مادرشان یاد گرفته اند.سیره حضرت زهرا سلام الله علیها این بود که شنبه ها می رفتند کنار قبر شهدای احد.

یاد شهیدان، سیره اهل بیت است

حضرت زهرا سلام الله علیها از خاک تربت حضرت حمزه سیدالشهداء تسبیح 33 دانه درست کردند. امام سجاد هم از خاک کربلا برداشته و تسبیح درست کردند و در دستشان بود. یزید سئوال کرد این چیست؟ فرمودند این تسبیح تربت است, بدون این که ذکر بگوییم برای ما ثواب نوشته می شود. این معنی دارد. یعنی یزید بدبخت کردی خودت را، فکر کردی تمام شده ولی تازه شروع شده است "طبتم و طابت الارض التی فیها دفنتم"

در آن جایی که خونشان را ریختی مردم خاک آن جا را به تبرک بر خواهند داشت. لذا یاد شهیدان را گرامی داشتن سیره حضرت زهرا سلام الله علیها بود.

نجوای راوی با شهدا

آن روزی که مردم به حرف شما گوش نمی دهند شما باید با شهدا حرف بزنید. حضرت زهرا سلام الله علیها در داخل بیت الاحزان چه می کرد که آمدند و آن درخت را بریدند و از بین بردند. اگر کار او بی فایده بود و بی اثر که به او کاری نداشتند. با شهدا حرف زدن، افشای خائنین است. این کاری بود که حضرت زهرا سلام الله علیها در دوران خانه نشینی امیرالمؤمنین می کردند و حضرت زینب هم این کار را کردند  و می گفتند با حرف زدن با شهدا که ما با هیچ کس کاری نداریم. می خواهیم بگوییم وای بر مظلوم و گریه کنیم. امام می فرمودند:" گریه بر مظلوم فریاد بر ظالم است. امام می فرمودند: ما با همین گریه ها سیل جاری می کنیم." لذا حضرت زینب سلام الله علیها در یک موقعیت خاصی توانستند ورق را برگردانند.

شیعه اگر واقعاً شیعه باشد، هیچ وقت مأیوس نیست. هیچ وقت ساکت نمی ایستد. فردای 15 خرداد دوباره شروع می کند. فردای عاشورای خونین دوباره شروع می کند. فردای پایان جنگ دوباره شروع می کند. ما تأخیر کردیم.

چه زندگی زیبایی می شود زندگی با یاد حسین. "او سمعتم بشهید او غریب فاندبونی". این نکته خیلی مهم است. هر گاه داستان یک شهید یا غریبی را شنیدید آنجا برای من گریه کنید."

راه قدس از کربلا می گذرد و راه حسین از شهدا". باید رفت در خانه شهدا آن وقت است که تازه می فهمیم که حسین یعنی چه؟

ایستادگی و مردانگی که ملحق به ذات الهی بشود، جاودانه است و تاریخ را از خودش متأثر می کند.

گفتاری از مرحوم حاج شیخ عبدالله ضابط

منبع:تبیان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: